|
.
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
توسعه ی گردشگری شهری یکی از روشهای احیای مقصد، توسعهی اجتماعی- اقتصادی و افزایش رفاه ساکنین مقصد است. توسعهی گردشگری شهری علاوه بر ساکنین محلّی باید برای گردشگران و سایر ذینفعان نیز مفید باشد. بدین ترتیب فراهم آوردن یک تجربهی رضایتبخش برای گردشگران و جلب رضایت آنها یکی از ابعاد توسعهی گردشگری پایدار محسوب میشود. به نظر میرسد که شهر تهران قابلیتهای متعدّدی برای جذب گردشگر دارد، ولی در نتیجه عدم شناخت انتظارات و ترجیحات گردشگران، در بازار رقابتی گردشگری از جایگاه مناسبی برخوردار نیست. این تحقیق با اتخاذ الگوی محصول گردشگری شهری سعی دارد رضایت گردشگران درونمرزی شهر تهران را از کیفیت عناصر مختلف (اصلی، ثانویه و جانبی) محصول گردشگری این شهر ارزیابی کند. آن چه این تحقیق را از سایر پژوهشهای مشابه متمایز میدارد، ترکیب دو تکنیک IPA(تحلیل اهمیت-عملکرد) و EPI(انتظارات-ادراکات-اهمیت) برای تحلیل دادههای این پژوهش است. برای گردآوری دادههای مورد نیاز، پرسشنامهای تدوین شد که انتظارات و ادراکات گردشگران را از کیفیت 27 عنصر گردشگری شهری تهران و همچنین اهمیت هر یک از آنها را مورد سوال قرار میداد. تعداد 146 پرسشنامه از دی ماه 1388 تا پایان اردیبهشت 1389 به روش نمونهگیری در دسترس در شهر تهران توزیع و تکمیل شد. یافتههای تحقیق نشان میدهد که بخش عمدهای از نقاط ضعف محصول گردشگری شهر تهران مربوط به عناصر جانبی (زیرساختها) بوده؛ بنابراین، برای رفع نارضایتی گردشگران، بهبود و ارتقای سطح کیفیت این عناصر در اولویت قرار دارد. این اولویتبندی، مدیریت و مصرف هدفمند منابع محدود مقصد را میسّر میسازد.